Watch my spectacular edit now in 1 go: perfect fit of Murnau’s ‘domestic’ Faust & Brock’s ‘export version’-score

My experiment concerned with adjusting the ‘domestic version’ of F.W. Murnau’s cinematic masterpiece Faust to Timothy Brock’s Faust-score – composed for the ‘export version – has reached its completion. The result of my effort can now be watched in one go on my YouTubechannel or here embedded below. Watch the spectacular result of an incredible amount of editing from my part and see how I’ve found a way to combine the ‘domestic cut’ of Murnau’s Faust with Timothy Brock’s brilliant score for another cut of Murnau’s Faust, the so-called ‘export version’, which is almost 10 MINUTES LONGER(!) than the original domestic cut. Do you recognise the challenge here? I succeeded in fitting Brock’s 115min export version score to the 106min domestic cut, by endlessly manipulating the duration of sequences in the domestic cut to get it sync with Brock’s score. As a consequence the adapted domestic cut became of course also 115 minutes! Imagine the job I had to do here, I had to edit in such a manner that the film should keep its natural pace and feel, while all the time I had to manipulate its speed. Sometimes sound and image were half a minute out of sync! Also, beyond the manipulation of speed/duration of sequences, the film is presented entirely in its original order. If one keeps that in mind I think the result of my effort is quite spectacular.


An adjusted domestic Faust with Timothy Brock’s score, my edit.


The Faust-cut for which Timothy Brock wrote his score, the ‘export version’.

HOME

Big Fun: Secret Chiefs 3 nicely cover a sixties-recording of veena genius S. Balachander

For me watching this clip is big fun! The band Secret Chiefs 3 play a piece called ‘Vajra’.

‘Vajra’ by the Secret Chiefs 3 turns out to be a well done, enjoyable cover of veena genius S. Balachander’s sixties-recording of ‘Neethumahima’, a composition in raag ‘Hamsanandhi’, as you can check out in a YouTube-video (below) I published in 2008.

HOME

On my YT-channel: Valentina Lisitsa talks about Rachmaninoff in video with all new material

Yesterday I published a new video of pianist Valentina Lisitsa, containing footage of not formerly published segments of an interview with her about – primarily – Rachmaninoff. I revisited and reconsidered some of my unpublished footage and photos, resulting in this new video, I thought it would be worthwhile to share it with the YouTube audience.


Still from my video (at 12’54”) and from another era it seems… Valentina as a youngster playing chess.

Earlier on I already produced and published on YouTube a documentary on Valentina’s Rachmaninoff Project with the London Symphony Orchestra. The fabulous recordings done in the Abbey Road Studios in 2009 and 2010 will be released later on in 2012 by Decca.

HOME

Knipselarchief Wereldomroep roemloos ten onder


Alles van Waarde is Weerloos

Vrijdag 20 juli 2012 was m’n laatste kantoorwerkdag op de Infotheek bij de Wereldomroep. Ik was daar zo’n 17 jaar fulltime in dienst.


Filmpje: op m’n voorlaatste kantoorwerkdag bij de Wereldomroep kwam NTR-collega Ben Kolster even langs 🙂

Door een gigantische aanslag op het budget – 70% eraf! – moet de Wereldomroep drastisch de koers verleggen en reorganiseren. Daardoor is driewart van de medewerkers – ruim 250 mensen, waaronder ikzelf – boventallig verklaard en noodgedwongen ontslagen.


M’n laatste warme maaltijd bij de Wereldomroep, mmm… rijst met kip-kerrie.

Terwijl ik op zoek ben naar een nieuwe uitdaging gaat de Wereldomroep verder als een multimediaal journalistiek produktiehuis met nog slechts één kerntaak: bevordering van vrije meningsuiting in landen/regio’s waar dit mensenrecht ernstig of geheel wordt onderdrukt. De nieuwe taakstelling met een drastisch ingeperkt budget heeft als consequentie dat vertrouwde onderdelen uit het bedrijf zijn weggesneden, zoals diverse taalafdelingen, de Infotheek en de muziekafdeling. Het ontmantelingsproces is in volle gang en hierbij gaan onherroepelijk veel waardevolle zaken voorgoed verloren. Wrang voorbeeld van onomkeerbare teloorgang vind ik de opruiming van het knipselarchief van de Wereldomroep. Sinds een jaar of vijf wordt er niet meer geknipt, maar ook al verstomde het geluid van de scharen, het omvangrijke mappenbestand was altijd nog te raadplegen. Tot vrijdagmiddag 20 juli 2012. Een dag eerder ving ik terloops op dat de opruiming van het knipselarchief nog ‘voor het komend weekend’ zou plaatsvinden, een beslissing die blijkbaar al enige tijd geleden van hogerhand was genomen.


Donderdag 19 juli 2012, gedeelte van het dan nog raadpleegbare knipselarchief.

Ik was geschokt. Hoe kan je dit mooi opgebouwde papieren archief, het resultaat van tientallen jaren monnikenwerk, weggooien?! Had ik een enorm huis en veel geld, dan had ik dit bijzondere archiefje graag overgenomen, maar de realiteit is helaas weer eens weerbarstig.


Vrijdagmiddag 20 juli 2012: het roemloze eindstation van het knipselarchief… de afvalcontainer.

Voordat de weggooiers met hun afvalcontainers arriveerden hebben ikzelf en een viertal collega’s nog een laatste greep gedaan in de onvolprezen bundeling van binnen- en buitenlandse berichten en publicaties. Voor de nieuwe Wereldomroep zijn een paar relevante themamappen bewaard en persoonlijk ben ik erg blij dat een door mij gewaarschuwde NTR-medewerker – een van de grootste kenners in Nederland van monarchie en royalty – de omvangrijke Koningshuis-onderdelen van het knipselarchief mee naar huis kon nemen. Last but not least hebben 45 mappen, boordevol artikelen over onderwerpen en personen die mij mateloos interesseren, een veilig onderkomen gekregen in m’n eigen privé-archief.


Gered prachtmateriaal dat ik heb toegevoegd aan m’n eigen privé-collectie.

HOME

The pleasurable sensuousness of ‘Eros Piano’

Eros Piano, a work by John Adams, is such a delightful piece. If I were a concert pianist it would be part of my repertory for sure! 🙂 YouTube offers only one performance of Eros Piano, the one here above, played by pianist Jay Gottlieb with L’Ensemble Orchestral de Paris conducted by John Nelson.

Composer John Adams wrote the work – almost a small piano concerto in one movement – in memory of two of his composer heroes, Morton Feldman and Toru Takemitsu. About the music Adams wrote that it’s “a quiet, dreamy soliloquy for piano, played against a soft, lush fabric of orchestral screens and clusters. It was a direct response on my part to a piece by Toru Takemitsu, riverrun, that I had heard in a performance by the English pianist Paul Crossley. (..) I wrote Eros Piano as a tribute to Takemitsu, to Bill Evans, and also to Paul Crossley, whose exquisitly balanced sense of color and attack in music by Debussy, Ravel, Messiaen and Takemitsu reminded me so strongly of that of Bill Evans.”

Pianist Jay Gottlieb with L’Ensemble Orchestral de Paris conducted by John Nelson deliver an enjoyable and admirable performance, but is that enough? Do they reveal the work’s sophisticated soul? I think I’ve heard better in another performance, a well known one, played by pianist Paul Crossley with the Orchestra of St. Luke’s/The London Sinfonietta, conducted by composer John Adams himself and available on the album American Elegies (1991). In my opinion Crossley, Adams and the London Sinfonietta are more convincing in revealing the work’s pleasurable sensuousness and this comes across in many wonderful tonal colours and in their highly sophisticated outline of the work’s dynamics.

HOME