my name: Pieter de Rooij
born: december 1963
academic studies: Anthropology, Ethnomusicology (Masters degree in Social Anthropology in 1988, University of Amsterdam)
after finishing university I was also educated in music library work
work: trenching and digging in the audio-archives of Radio Netherlands
other activities: regular producer of world music programmes for dutch radiostation De Concertzender ; writer on (world) music and cd-reviewer for world music magazine ‘Mixed’ ; music consultant
special interests in music: Indian classical (raga)music ; world music ; opera ; western classical music ; jazz ; film music
other special interests: literature and films
purpose of my blog: to inform you about my activities concerned with (world) music and -occassionally- other obsessive matters
I'd love to hear from you. I f you want to respond or share your views leave a reply or send me an email: info@tonalties.nl
Yesterday I published a new video of pianist Valentina Lisitsa, containing footage of not formerly published segments of an interview with her about – primarily – Rachmaninoff. I revisited and reconsidered some of my unpublished footage and photos, resulting in this new video, I thought it would be worthwhile to share it with the YouTube audience.
Still from my video (at 12’54”) and from another era it seems… Valentina as a youngster playing chess.
Vrijdag 20 juli 2012 was m’n laatste kantoorwerkdag op de Infotheek bij de Wereldomroep. Ik was daar zo’n 17 jaar fulltime in dienst.
Filmpje: op m’n voorlaatste kantoorwerkdag bij de Wereldomroep kwam NTR-collega Ben Kolster even langs 🙂
Door een gigantische aanslag op het budget – 70% eraf! – moet de Wereldomroep drastisch de koers verleggen en reorganiseren. Daardoor is driewart van de medewerkers – ruim 250 mensen, waaronder ikzelf – boventallig verklaard en noodgedwongen ontslagen.
M’n laatste warme maaltijd bij de Wereldomroep, mmm… rijst met kip-kerrie.
Terwijl ik op zoek ben naar een nieuwe uitdaging gaat de Wereldomroep verder als een multimediaal journalistiek produktiehuis met nog slechts één kerntaak: bevordering van vrije meningsuiting in landen/regio’s waar dit mensenrecht ernstig of geheel wordt onderdrukt. De nieuwe taakstelling met een drastisch ingeperkt budget heeft als consequentie dat vertrouwde onderdelen uit het bedrijf zijn weggesneden, zoals diverse taalafdelingen, de Infotheek en de muziekafdeling. Het ontmantelingsproces is in volle gang en hierbij gaan onherroepelijk veel waardevolle zaken voorgoed verloren. Wrang voorbeeld van onomkeerbare teloorgang vind ik de opruiming van het knipselarchief van de Wereldomroep. Sinds een jaar of vijf wordt er niet meer geknipt, maar ook al verstomde het geluid van de scharen, het omvangrijke mappenbestand was altijd nog te raadplegen. Tot vrijdagmiddag 20 juli 2012. Een dag eerder ving ik terloops op dat de opruiming van het knipselarchief nog ‘voor het komend weekend’ zou plaatsvinden, een beslissing die blijkbaar al enige tijd geleden van hogerhand was genomen.
Donderdag 19 juli 2012, gedeelte van het dan nog raadpleegbare knipselarchief.
Ik was geschokt. Hoe kan je dit mooi opgebouwde papieren archief, het resultaat van tientallen jaren monnikenwerk, weggooien?! Had ik een enorm huis en veel geld, dan had ik dit bijzondere archiefje graag overgenomen, maar de realiteit is helaas weer eens weerbarstig.
Vrijdagmiddag 20 juli 2012: het roemloze eindstation van het knipselarchief… de afvalcontainer.
Voordat de weggooiers met hun afvalcontainers arriveerden hebben ikzelf en een viertal collega’s nog een laatste greep gedaan in de onvolprezen bundeling van binnen- en buitenlandse berichten en publicaties. Voor de nieuwe Wereldomroep zijn een paar relevante themamappen bewaard en persoonlijk ben ik erg blij dat een door mij gewaarschuwde NTR-medewerker – een van de grootste kenners in Nederland van monarchie en royalty – de omvangrijke Koningshuis-onderdelen van het knipselarchief mee naar huis kon nemen. Last but not least hebben 45 mappen, boordevol artikelen over onderwerpen en personen die mij mateloos interesseren, een veilig onderkomen gekregen in m’n eigen privé-archief.
Gered prachtmateriaal dat ik heb toegevoegd aan m’n eigen privé-collectie.
Eros Piano, a work by John Adams, is such a delightful piece. If I were a concert pianist it would be part of my repertory for sure! 🙂 YouTube offers only one performance of Eros Piano, the one here above, played by pianist Jay Gottlieb with L’Ensemble Orchestral de Paris conducted by John Nelson.
Composer John Adams wrote the work – almost a small piano concerto in one movement – in memory of two of his composer heroes, Morton Feldman and Toru Takemitsu. About the music Adams wrote that it’s “a quiet, dreamy soliloquy for piano, played against a soft, lush fabric of orchestral screens and clusters. It was a direct response on my part to a piece by Toru Takemitsu, riverrun, that I had heard in a performance by the English pianist Paul Crossley. (..) I wrote Eros Piano as a tribute to Takemitsu, to Bill Evans, and also to Paul Crossley, whose exquisitly balanced sense of color and attack in music by Debussy, Ravel, Messiaen and Takemitsu reminded me so strongly of that of Bill Evans.”
Pianist Jay Gottlieb with L’Ensemble Orchestral de Paris conducted by John Nelson deliver an enjoyable and admirable performance, but is that enough? Do they reveal the work’s sophisticated soul? I think I’ve heard better in another performance, a well known one, played by pianist Paul Crossley with the Orchestra of St. Luke’s/The London Sinfonietta, conducted by composer John Adams himself and available on the album American Elegies (1991). In my opinion Crossley, Adams and the London Sinfonietta are more convincing in revealing the work’s pleasurable sensuousness and this comes across in many wonderful tonal colours and in their highly sophisticated outline of the work’s dynamics.
From Sunday June 3rd until Friday June 8th, YouTube’s most popular classical pianist, Valentina Lisitsa, is once more streaming her rehearsals LIVE via her Ustream-channel. To watch click here.
Valentina Lisitsa’s rehearsing is a not-to-be missed event for anyone with a serious interest in classical piano playing. From her home in North Carolina Valentina is rehearsing the scheduled programme of her upcoming Royal Albert Hall concert. She’s done this before and up till now she’s the only classical musician that I know of who’s sharing this preparation process in a live event for a worldwide audience. This is really fascinating and a unique opportunity to witness Valentina Lisitsa getting prepared for this major event on June 19th in London.
promotiefilmpje voor het Royal Albert Hall-concert op 19 juni 2012
Vanaf het moment dat ik enkele jaren geleden met Valentina kennismaakte – zie mijn bijdragen op YouTube en op mijn weblog – heb ik geen moment getwijfeld dat haar ster naar de hoogste platforms zou reiken. Het wonderlijke is wel, voor ieder die haar muzikale verrichtingen goed heeft gevolgd, dat de gang naar het grote succes nog zo lang op zich liet wachten, maar ach, over een paar jaar heeft niemand het daar nog over. 🙂
een door mij gemaakte Valentina Lisitsa promo-video van voorjaar 2010
Bovenstaande video toont de allerlaatste minuten van de Nederlandstalige uitzending van de Wereldomroep op vrijdagavond 11 mei 2012. Een buitengewone multimediale presentatie vormde de onontkoombare finale van een schitterende 24-uurs radiomarathon. In een sfeer van gepaste trots en weemoed kwamen nog één keer allerlei hoogtepunten voorbij uit de 65-jarige geschiedenis van Radio Nederland Wereldomroep. Aan de totstandkoming van deze laatste uitzendminuten leverde ik ook een flinke bijdrage middels het researchen, selecteren en aanleveren van alle audio-archieffragmenten die erin voorbijkomen.
Het was een afscheid zonder weerga, dat wereldwijd met veel medeleven werd gevolgd door trouwe, dankbare luisteraars. Het slottafereel voltrok zich in Hilversum in een dramatisch buitendecor, aan weerszijden van de vijver voor het Wereldomroepgebouw, letterlijk onder toeziende ogen van honderden medewerkers uit heden en verleden. Deze afsluiting van de Nederlandse uitzendingen vormt een mooie herinnering aan een wereldspeler in Hilversum die tientallen jaren van onschatbare betekenis is geweest voor talloze Nederlanders in het buitenland. Vaarwel Radio Nederland Wereldomroep.
On Saturday May 12th 2012 Concertzender’s broadcast ‘World Minerals’/’Wereldmineralen’, produced by me, was dedicated to recent releases featuring gamelan music. The programme features three albums: [1] ‘Bali – Terompong Beruk’ (2011), played by musicians from the Balinese village Bangle, [2] ‘Java’ by the Sundanese group Sambasunda (2011) and [3] ‘Gamelan of Java – Volume Four: Puspa Warna’ (2010), played by musicians of The Institute of the Arts in Surakarta, Java. On this page you can play the programme ‘on demand’ (by clicking on the speaker icon) and you’ll find more information (in dutch) with a detailed playlist of the programme.
The album ‘Bali – Terompong Beruk’ also includes an interesting documentary, some of which can be seen in the video below.
It turns out I love reading books on a bookreader, more in particular, on the Kobo Touch e-reader. Beautiful simple design, very easy to use and it offers a great reading experience.
I bought the Kobo Touch a couple of days ago and I’m totally hooked. Book reading has never been so comfortable. It’s a revelation! 🙂
In 2007 the closing scene of Steven Spielberg’s A.I., filmed in bad quality from a computer screen, was uploaded on YouTube, this video…
By April 2012 the video had almost 200.000 views and many hundreds of likes and comments. Impressive figures, but what really makes the video interesting and very intriguing to me is that most viewer comments relate to a tearshedding experience when watching this scene. To highlight this ‘sobbing effect’ I decided to do something crazy. I went through the comments, picked the sniffy ones out and then put all the stuff together, separating evry remark only by this ‘|’ mark. In this way the response might work as a ‘special effect’ and also maybe as a sort of tribute to the A.I.-scene that pokes in the gut of soo many people. At least half of the incoming response on the clip is ‘crying’-related. No matter how one looks at this scene – as a tearjerker, a masterfully crafted sensitive masterpiece or something in between – anyone can grasp that this kind of watery response in huge numbers on a video is unusual. You’ll find the response below. I’ve abbreviated many of the comments, but of course I didn’t correct their spelling errors.
OK, here we go… “I cried buckets of tears while a pang gripped my throat|I cried so hard while watching this video|I am a really big guy, bit this makes me cry like a five year old boy!|watched this again to see if it is as sad as i remembered…. and it is *in tears*|It’s so sad…but it’s also so beautiful. It touches something deep inside of you. Tanks Mr. spielberg for these tears|I stopped at 2:33 because I knew waterworks were coming|I tried to use this movie as an example in an essay. I cried like a baby instead|Nothing like having your heart ripped out your chest!back then i cried like a fucking bitch and right now, i’m crying like a whore!| Continue reading →
